Koenzym Q10 – eliksir młodości

Koenzym Q10, znany również jako ubichinon, to związek o charakterze witaminy, który odgrywa kluczową rolę w organizmach żywych, w tym u ludzi. Jest obecny w każdej ludzkiej komórce, a jego funkcje są nieocenione dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia.

Co to jest koenzym Q10?

Koenzym Q10 został odkryty w 1940 roku i wyizolowany z mitochondriów komórek serca bydła przez amerykańskiego naukowca, dr. F. Crane’a. W 1958 roku poznano jego strukturę, a później zaczęto produkować syntetyczny Q10 na drodze fermentacji. Pierwsze możliwości zastosowania Q10 pojawiły się w Japonii, gdzie w 1960 roku stał się elementem leczenia schorzeń układu krążenia. W 1978 roku dr Peter Mitchell otrzymał nagrodę Nobla za opisanie mechanizmu działania koenzymu Q10.

Koenzym Q10 rozpuszcza się w tłuszczach, dlatego należy go przyjmować podczas jedzenia bądź razem z substancjami tłuszczowymi, np. lecytyną. Wchłanianie CoQ10 jest powolne, a jego maksymalne stężenie w osoczu osiąga się po około 6-23 godzinach po doustnym podaniu. Po wchłonięciu do krwi Q10 gromadzi się w wątrobie, nadnerczach, śledzionie, sercu, płucach i nerkach.

Działanie koenzymu Q10

Koenzym Q10 pełni niezwykle ważną rolę w procesie wytwarzania energii w komórce oraz w wielu procesach fizjologicznych. Wykazuje silne działanie antyoksydacyjne – jako przeciwutleniacz rozpuszczalny w tłuszczach, chroni przed atakiem wolnych rodników błony komórkowe, szczególnie błony komórkowe mitochondriów oraz tkankę nerwową. Koenzym Q10 działa także protekcyjnie przed utlenianiem cholesterolu, chroniąc cząsteczki LDL przed konwersją w formę OXY-LDL, co ma istotne znaczenie w zapobieganiu miażdżycy tętnic.

Zapotrzebowanie na koenzym Q10

Około 30. roku życia u człowieka zmniejsza się tempo biosyntezy koenzymu Q10 i jego poziom ulega stopniowemu obniżeniu. W 40. roku życia niedobór koenzymu Q10 w komórkach mięśnia sercowego wynosi już około 25% i pogłębia się z każdą dekadą. W wieku 75 lat poziom koenzymu Q10 w sercu wynosi zaledwie połowę optymalnego poziomu osiąganego w okresie młodości.

Niedobór koenzymu Q10

Główną przyczyną niskiej zawartości koenzymu Q10 jest niedobór podstawowych substratów potrzebnych do jego syntezy, czyli brak odpowiedniej ilości aminokwasów (fenyloalanina, tyrozyna), kwasów tłuszczowych oraz witamin (B2, B6, B12, kwas foliowy) i minerałów (magnez, wapń, fluor). Do takiej sytuacji może dojść podczas kuracji odchudzających, chorób metabolicznych (fenyloketonuria) czy zażywania niektórych leków.

Niedobór koenzymu Q10 może wynikać również z określonych nawyków żywieniowych, np. diety zbyt jednostronnej, niskotłuszczowej lub chorób przewodu pokarmowego. Obróbka żywności – gotowanie lub pieczenie – prowadzi do ubytku Q10 do 50%, a podczas suszenia i fermentacji straty mogą być jeszcze większe.

Deficyt CoQ10 może wynikać ze zwiększonego zapotrzebowania na tę substancję, np. podczas intensywnego wysiłku fizycznego oraz w stanach, którym towarzyszy przyśpieszona przemiana energii, np. w nadczynności tarczycy. Jego niedobór stwierdza się w przebiegu takich chorób jak niewydolność serca, choroby mięśni, układu nerwowego czy wątroby.

Suplementacja koenzymu Q10

Młody organizm człowieka sam radzi sobie z produkcją koenzymu Q10, jednak z upływem lat zdolność ta maleje i dla zachowania zdrowia należy go przyjmować z zewnątrz. Warto pamiętać, że niektóre leki, np. statyny (podawane na miażdżycę), hamują wchłanianie koenzymu Q10, dlatego tak ważne jest jego suplementowanie.

Podsumowanie

Koenzym Q10 to niezwykle ważny związek, który odgrywa kluczową rolę w produkcji energii komórkowej oraz ochronie organizmu przed wolnymi rodnikami. Jego poziom w organizmie zmniejsza się wraz z wiekiem, dlatego warto rozważyć jego suplementację, szczególnie w starszym wieku lub w przypadku stosowania niektórych leków. Produkty CaliVita oferują szeroką gamę suplementów zawierających Q10, które mogą pomóc w utrzymaniu odpowiedniego poziomu tego cennego związku w organizmie.